خانه سی و هفتم-عاشق من

نمیخوای دیوونه باشی عاشق من                        تا منم دیوونه باشم مث مجنون 

 

  

تو اگه لیلی من باشی نگارم                               میشم اون عاشق دلخسته ی دلخون 

 

 

تو روهرشب می بینم تو خواب و رویا                     نمیخوام تموم بشه خواب شبونه 

 

 

آرزومه یه روزی دلبر جونم                                   تو بیای یه روز بشی عروس خونه 

 

 

از خدا میخوام که آرزوی قلبیم                             روزگاری بگیره رنگ تحقق 

 

 

تورو دیدم همه ی عشق و شعوری                     که شده جمع توی احساس وشور و ذوق 

 

 

بعد ایزد تویی امید دل من                                پس نکن نومیدم از فردای بیتاب 

 

 

مثل خورشید تابنده میخوام باشی                  که میتابه یکسره تا خود مهتاب 

 

ممنون.بازم نظر یادتون نره

خانه سی و ششم- مرغ عشق

نمی خوام رها شدن از این قفس                           چرا که رهایی مرگه واسه من 

 

 

تویی همنفس توی شبای تار                                عطر تو عطر گل یاس واسه من 

 

 

اگه تو روزی نباشی پیش من                                نداره فرقی با اون لحظه ی مرگ 

 

 

آخه من به بیرون عادت ندارم                                ترسم اینه که بیفتم مث برگ 

 

 

خیلی ساله با همیم و هم صدا                            بی تو پروازو نمیخوام عشق من 

 

 

هرجا که باشی بدون همون جا شد                      خونه و منزل من بهشت من 

 

 

روزایی که بی تو تو قفس بودم                            می گذشت دقیقه ها مثل یه سال 

 

 

انگاری توی گذشته غوطه ور                               ندونستم میگذره اکنون و حال. 

 

 

ممنون.نظر یادتون نره.

خانه سی و پنجم-گرفتار

مرا کردی گرفتارت و رفتی                                  نمیدانی که بگذشته به سختی 

 

 

غم بی تو مرا کرده که بیمار                               بجز تو من نمیخواهم کس و یار 

 

 

تو خورشید شب تار منی تو                              در این دنیا فقط یار منی تو 

 

 

نمیخواهم بدون تو بمانم                                   و خود را عاشق دیگر بدانم 

 

 

و حالا رفته ای یارا ز پیشم                               تو که بودی مرا آیین و کیشم 

 

 

تو بودی دین و ایمانم نگارم                             بخط خون حدیثم می نگارم 

 

 

که شاید آیی و باشی بر من                          شوی بار دگر چون یاور من 

 

 

و من بر عشق تو چونان بنازم                       و قصری چونکه رویایم بسازم. 

 

 

ممنون.دوستان نظر یادتون نره.

خانه سی و چهارم-تورو خواستم

تورو خواستم که بشی یاور من                             تموم فکر من و باور من 

 

  

من نخواستم که اسیرت بکنم                              یا تورو یک دفعه پیرت بکنم 

 

 

تو منو بردی به رویای قشنگ                               به همون دنیاهای رنگ و وارنگ 

 

 

جاییکه پرستو پرواز می کنه                                شوق زندگی رو آغاز می کنه 

 

 

میگه که دوباره باز بهار اومد                               موقع اومدن یه یار اومد 

 

 

واسه ی اومدنش شادی کنید                           دوباره از قدیما یادی کنید 

 

 

نمیخوام بتو جسارت بکنم                               یا یه عمری بتو عادت بکنم 

 

 

آخه عادت آخرش تحمله                                 مثل عشق بلبل و خود گله. 

 

 

ممنون.نظر بدین