خانه هجدهم- غم تنهایی

بی تو باید تنهاییمو                                      یواش یواش باور کنم 

ترانه های غربتو                                           بخونم و از بر کنم 

قناریهای خونمون                                         چند روزیه بق کرده اند 

مرغای عشق تو قفس                                  بی تو دیگه دق کرده اند 

تو این شبای بی نفس                                   درگیر سایه ها میشم 

روزی هزار و یک دفعه                                     لعنت به بخت خود میگم 

نمیدونم چه جوری شد                                  که روزگار تورو گرفت 

تا اومدم به خو د بیام                                    خوردم به یک زمین سفت 

حالا ندارمت نگار                                          باید شبو باور کنم 

دیگه باید داشتنتو                                       از فکر خود به در کنم. 

ممنون.امیدوارم نظر بدید.